පසුගිය මාසයේ තාත්තාගෙ අවුරුද්දෙ දානයට ලංකාවට ගිය ඇසිල්ලේ නිකමට මෙන් පුවත්පතක සාහිත්‍යය අතිරේකය කියවද්දී මගේ ඇස ගැටුණේ අපූරු ලිපියකි.
අනුර වික්‍රමසිංහ ලියු අලූත්ම නවකතාව ‘භවන්කුණ්ඩය’ නමින් දැන් නිකුත් වී ඇත.
‘‘FAIRWAY” සාහිත්‍යය සම්මානය සඳහා නිර්දේශිත කෘති සිංහල නවකතා පහක් ඊයේ (30) නම් කර ඇත.
2018 සාහිත්‍යය මංගල්‍යය නිමිති කරගනිමින් සුසුර ප්‍රකාශන ආයතනය විසින් නවතම කෘති හතරක් ජනගතකිරීමට කටයුතු යොදා ඇත. මෙම ජනගතකිරීම එළඹෙන 30වන දින සවස 03.00ට කොළඹ මහවැලි කේන්ද්‍රෙය් දී පැවැත්වේ.
සේනානි ධර්මරත්න පරිවර්තනය ‘‘කළ හාවැට දිගේ ගෙදර බලා’’, එඩ්නා මල්කාන්ති පරිවර්තනය කළ ‘‘අලස රැවටිලිකාරයා හෙවත් නේපාල ජනකතා’’, මොහාන් ශ්‍රියන්ත සංස්කරණය ක‘‘ළ අවසන් කංචනාදය’’ සහ උපාලි රත්නායක පරිවර්තනය කළ ‘‘ඔක්තෝබර්’’ මෙම නවතම කෘති හතරයි.
මෙහි දී: මනෝරම වීරසිංහ, ගුණසේකර ගුණසෝම, වෛද්‍ය නන්දන අතපත්තු සහ ආචාර්ය ධම්ම දිසානායක දෙසුම් පැවැත්වීමට නියමිත ය.
සාහිත්‍යයට ළැදි සියලු දෙනාට ආරාධනා!!!
දීර්ඝ කාලයක සිට සාහිත්‍යයකරණයේ නියැළෙන කමල් පෙරේරා සාහිත්‍යෙව්දියා: කෙටිකතාකරුවෙකි, නවකතාකරුවෙකි, කවියෙකි, යොවුන් සාහිත්‍ය රචකයෙකි.
''මගේ නම.....?"
පසුගිය කාලය මුළුල්ලේ, මුහුණු පොත් අවකාශයේ එහෙමකට සැරී නොසැරියෙමි. ඉඳ හිට එබී ඇතැම් මුහුණු මත ක්ෂණ බැලුම් හෙළා ගිය ද, වෙන-කෙරෙන දෑ ලුහුඬින්සොයා බැලුව ද, මගේ මූණත්තහඩුව පෙන්වීමට නොආවෙමි. ඒ, ගෙවීගිය කාලය මුළුල්ලේ බෙහෙවින් වෙහෙසකර වැඩ ගොන්නක සිරවී සිටි බැවිනි.
එහෙත් නිහැඬියාව බිඳහැර, ඒ වෙහෙසකර වැඩවල පලදාවෙන් එක් නැවුම් ඵලයක් ඔබ හමුවේ තබන්නට කාලය පැමිණ ඇතැයි සිතමි.
ඒ ඔටෝමන් අධිරාජ්‍යයේ හදවත වූ ඉස්තාන්බුල් නගරය යි. වර්ෂයෙන් 1591 වැන්න යි: ඒ සියවස තුළ ම එහි හිනිපෙත්තට නැඟගත් අධිරාජ්‍යයේ පිරිහුම් ලකුණු පහලවූ, 16 වන සියවසේ අග්ගිස්ස යි.
ඔටෝමන් සුල්තාන්වරයා ගේ රාජකීය සිත්තර ශිල්පායතනයේ රන් අලංකාරිකයකු අභිරහස් ලෙස ඝාතනය කැරේ. ඔහු ගේ ප්‍රාණය නිරුද්ධ සිරුර පාළු ළිදක හෙළනු ලැබ තිබී හමුවෙයි.
අපේ කතාව ආරම්භ වන්නේ එතැනිනි.
අබිරහස් පුස්තකය
සිය මාමණ්ඩිය ගේ දියණිය කෙරේ බැඳි ප්‍රේමයෙන් ප්‍රතික්ෂේපිතව, දීර්ඝ වූ රුදුරු විප්‍රවාසයක එකලාව සැරූ තැවුල්බර ප්‍රේමවන්තයා, දොළොස් වසක් ඇවෑමෙන් ආපසු ඉස්තාන්බුල් කරා පැමිණෙයි. ඒ සිය මාමණ්ඩිය අතින් නිමැවෙමින් තිබූ රහසිගත පුස්තකයක කටයුතුවලට උදව් වනු පිණිස, ඔහු ගේ ම ආරාධනයෙනි.
මාමණ්ඩිය ගේ පුස්තකය නිමකැරෙන්නේ සුල්තාන් ගේ අනුදැනුමෙන්, එහෙත් රාජකීය සිත්තර ශිල්පායතනයට රහසිනි. එබැවින් එය රහසිගත පුස්තකයකි. එය යක්ෂයා ගේ පෙළැඹවීමෙන් කෙරෙන්නා වූ දේවාපහාසයකැයි දූසමාන ආරංචි පවා පැතිරේ. එහෙත් මේ අබිරහස් පුස්තකය තවම හරිහැටි දුටු කෙනකු ද නැත.
ශිල්පායතනයේ සිත්තරු අමතර රිදීකාසි කිහිපයක් උදෙසා මහ රෑ සොරුන් මෙන් මාමණ්ඩිය ගේ, එනම් පුස්තකයේ වගකීම දරන සිත්තර ඇදුරා ගේ, නිවස කරා පැමිණ පුස්තකයේ වැඩකරති. එහෙත් ඔවුන්ගෙන් ඇතැමෙක් භීතියෙන් සසැලී සිටිති. තමන් ඇත්තටම කරමින් ඉන්නේ දේවාපහාසයක්ද?
එහෙත් මේ පුස්තකයේ ද රන් ඔපදැමුම් කළ අලංකාරිකයා මරාදැමූ මිනීමරුවා ගැවසෙන්නේත් මේ සිත්තරුන් අතරෙහිම ය...
හැකිනම් අල්ලනු
සිසිරයේ සීතලෙන් මිදුණු දින නවයකි. පරිච්ඡේද 59ක් පුරා දිවෙන දැවන්ත පඨිතයකි. හැම පරිච්ඡේදයක් ම යනු, වෙන වෙනත් කථකයන් ගේ ආත්ම භාෂණයකි. මරාදමනු ලැබ පාළු ළිඳක් පල්ලේ වැටී සිටිනා මළමිනියේ ආත්ම භාෂණයෙන් ඇරැඹෙන කතාව කියන්නට කථකයකු ලෙස මිනීමරුවා ද පැමිණෙයි. 'මා භාවිත කරන වදන්වලින් හැකිනම් මා අල්ලාගන්නැ'යි ඔහු පාඨකයාට අභියෝග කරයි. ඒ මිනීමරුවා ම තවත් වරෙක සිය සිත්තර නාමයෙන් පෙනීසිටිමින් විශාරද සිත්තරකු මෙන් පාඨකයා හමුවට පැමිණෙයි. කුප්‍රකට කෝපිහලකට සැඳෑ කල අරක්ගන්නා කතන්දරකාරයෙකුගෙන් හඬ ලබන ගසක්, රන්කාසියක්, බල්ලෙක් මතු නොව සාතන් ද කතාන්තරය කීමට හවුල් වෙති. සිය හිස්මුදුණ මත හෙලන ලද මාරාන්තික ප්‍රහාරයකින් ලේ විලක් මැද මියයමින් සිටින සිත්තර ඇදුරා ද, එක ම එක අසිපත් පහරකින් කඳින් සිඳී මඩගොහොරුවක පතිත ඔළුගෙඩියක් ද පාඨකයා අමතා කතාකරති.
මේ වූ කලි, නොබෙල් සාහිත්‍ය සම්මාන ලාභී තුර්කි ලේඛක ඔර්හාන් පමුක් ගේ My Name is Red නම් විශිෂ්ට නවකතාවේ දල සැකිල්ලකි.
පමුක් සහ ඉන්ද්‍රාලික කළාලය
එකම ශිල්ප සංඝයේ සහෝදර ශිල්පීන් අතර වන අන්‍යොන්‍ය වෛරය, ද්වේශය, ඊර්ෂ්‍යාව, ආදරය, සහෝදරත්වය මෙන් ම පාවාදීම් සහ බෙලිකපාගැනීම් - ඇනකොටාගැනීම් ද පමුක් විස්මිත ලෙස එක මිටට මිරිකාගනී. ප්‍රේමය, රාගය, විරහව, ප්‍රතික්ෂේප වීම සහ අහිමි වූ ආලය අංගවිකලව යළි හමුවීම ඔහු මායාවී ලෙස එකට කලතයි. අධිකාරීවාදී ආගමික සමාජයක ස්වාමියා අහිමි වන රූබර තුරුණු මවක ගේ වියෝදුක, ලාලසාව, පිළිසරණ විරහිත බව, ආරක්ෂාව පතා ඈ කරන්නා වූ කූට ප්‍රයෝගයන්ගෙන් සහ ආත්මාර්ථකාමයෙන් ද නො අඩු වූ ජීවන අ‍රගලය, ඒ සියල්ල හා සුගම සූක්ෂමතාවකින් වෙළා පටලයි. මේ සියලු මනුෂ්‍ය ස්වභාවයේ අන්ධකාර ගුහා ගර්භය, ආගමික තහංචියෙන් රිංගා යන පෙරදිග සිත්තම් කලාවේ ද, යුරෝපයේ නැඟඑන මධ්‍යකාලීන සිත්තම්කරණයේ ද දෛවෝපගත අභිමුඛයත්, ඒවායේ දාර්ශනික පසුබිම්, එදිරිවාදිකම් හා ගරුකුල වාදයේත් ගටා පමුක් ඉන්ද්‍රජාලික ලෙස එක කලාලයකට වියයි. සිත්තරකරණය ඒ කලාලය මත විසුල මායාමය වර්ණ-රටා විසිතුරක් ව මේ පශ්චාත් නූතන පඨිතය අරා හිඳී. මේ කළාලයේ අසංඛ්‍ය නූල් සූත්තර එක මිටට අල්ලාගෙන සිටිනා බලවේගය අධිකාරීවාදී ආගමික-දේශපාලන බලරටාවක අදිසි හස්තය වන්නටත් බැරිද?
පමුක් යනු ඇස්බැන්දුම්කාරයෙක්ද? නැතිනම් ඔහුත් නො දැන ඔහු ලියූ ඉතිහාසය මේ මොහොතේ මිහිමත කුමන නුවරක හෝ වෙසෙන අප හමුවේත් අඩුවැඩි වශයෙන් නැවත රඟදැක්වෙන්නේද? නැතිනම් ඔහු ඇත්තටම කරන්නේ දැනුවත් වචන සෙල්ලමක්ද?
ඔර්හාන් පමුක් සිංහලයෙන් කියවන පාඨකයා හමුවට එන්නේ පළමු වතාවට ය. එබඳු වූ මැජික්ක‍ාර ලේඛකයකු ඔබට හඳුන්වාදීමට ඔහු ගේ අග්‍රකෘති අතර මහඟු රත්මිණක්ව දිළෙන 'මගේ නම රතු' කොතරම් ඔබින්නේදැයි තව නොබෝ දිනකින් ඔබට ම තීරණය කළ හැකි ය.
මේ, පරිවර්තකයකු වීමේ කිසිදු අදහසක් නැති, එහෙත් දිව ගෑ විශ්ව සාහිත අමාඵල සිංහලයෙන් කියවන සහෘදයන් හා බෙදාහදාගන්නටත් මනාප වන මගේ දෙ වැනි පරිවර්තන කාර්යය යි. අර මා කලින් කී වෙහෙසකර වැඩගොන්නේ එක් ඵලයක් පමණෙකි, මේ. ඉතිරි ස්වතන්ත්‍ර පලදාවේ තතු කීම මදකට කල් තබමි. ඒ, වෙහෙස මහන්සිය තවමත් අහවර ව නැති බැවිනි.
පසුව ලියමි
ඉස්තාන්බුල් නගර මධ්‍යයේ දිවිගෙවන, ආගමික, දේශපාලන සංස්ථාවල තියුණු විවේචකයෙක් වන ඔර්හාන් පමුක් "අදටත්" වාරණයේ හස්තයෙන් නිහඬ කරවන්නට නොහැකි වී ඇත්තේ, තුර්කියෙහි වාරණයේ යකඩ හස්තය ක්‍රියා විරහිත නිසා නොවේ; පමුක්, පමුක් වන නිසා ය. ඔව්, ඒත් ඒක ටිකක් සංකීර්ණ තත්ත්වයක් තමයි! අපි හෙමිහිට කතාකරමු!!
සනත් බාලසූරිය
වර්තමාන සමාජය තුළ පිළලයක් සේ පැතිරෙමින් පවතින හෙරොයින් ඇතුළු අන්තරායකාරි මත්ද්‍රව්‍ය වර්ග සහ ඒ වටා ගොඩනැගී ඇති උපසංස්කෘතිය
ශ්‍රී ලංකා පොත් ප්‍රකාශකයන්ගේ සංගමය විසින් සංවිධානය කරනු ලබන 2018 ස්වර්ණ පුස්තක සම්මාන උළෙලේ දොළාස්වන අදියරේ අවසන් වටයට නිර්දේශිත නවකතා 05 ඊයේ (24) නම් කර ඇත.
මෙම නවකතා පහ අතුරෙන් සම්මානයට හිමිකම් ලබන කෘතිය තේරීමේ ස්වර්ණ පුස්තක සම්මාන උළෙල සැප්තැම්බර් 15 වන දින සවස 06ට බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවේදී පැවැත්වේ.
‘‘දිවයින’’ සහ ‘‘ඉරිදා දිවයින’’ නමැති පුවත්පත් ද්විත්වයේ ම ජ්‍යෙෂ්ඨ ප්‍රවෘත්ති කතුවරයකු ලෙස සේවය කළ
මාධ්‍යවේදියකු, සිවිල් ක්‍රියාකාරිකයකු සහ ගත්කතුවරයකු වන අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ විසින් රචිත,
විශිෂ්ට පශ්චාත් යටත් විජිත ලේඛකයෙක් වූ වී. එස්. නයිපොල් (1932 - 2018) වසර අසූ පහක් ආයු වලඳා ඉයේ (12) අප අතරින් සමුගත්තේ ය.
පැරිසියේ මනරම් ලුක්ස්ම්බුර්ග් උද්‍යානය මැදින් ගිය වසරේ ඔක්තෝම්බර් මාසයේ දිනක මම ගමන් කරමින් සිටියෙමි.
ශ්‍රී ලංකා පොත් ප්‍රකාශකයන්ගේ සංගමය විසින් සංවිධානය කරනු ලබන 2018 ස්වර්ණ පුස්තක සම්මාන උළෙලේ දොළාස්වන අදියරේ පළමු වටයට නිර්දේශිත නවකතා 12 ඊයේ (18) නම් කර ඇත.
ප්‍රවීණ ලේඛක කේ. කේ. සමන් කුමාර හෙවත් සර්පයාගේ අලුත්ම නවකතාව ‘මාක්ස් ලයිව් ඉන් ශ්‍රී ලංකා’ පසුගිය අප්‍රේල් 05 වන දින කොළඹ නිදහස් මාවතේ ජාතික පුස්තකාල හා ප්‍රලේඛන සේවා මණ්ඩල ශ්‍රවණාගාරයේදී ජනගත කෙරෙුණි.
මතු දැක්වෙන්නේ ඒ නිමිත්තෙන් ඔහු සමග කළ අතිශය විවාදාත්මක පිළිසඳරකි.
ආයෙත් යම් වෙහෙසකර වැඩකට අතගසන්න යන්නේ. ඒ සර්පයාගේ අලුත් පොත ‘‘අර්ධ නාරි” කියවන්න.
‘‘විචාරයක්’’ සම්බන්ධයෙන් ‘‘විචාරයක්’’ ලිවීම ‘‘විකාරයක්’’ ලෙස කිසිවකු දකින්නට පිළිවන. එහෙත් මතු දැක්වෙන ‘‘විචාරය’’ පිළිබඳ කෙටි ‘‘විචාරයක්’’ ලියන්නට සිත්විය.
ධර්මසිරි ගමගේ ගුණ සමරුව 4 වන දා
02,Dec 2018
තම්බි මුදියන්සේලා හමුවෙමු...
26,Oct 2018
නූතන කලාවේ විචාර පද විමසීම (01)
25,Sep 2018
‘‘විනිර්මුක්තිය’’ දැන් වෙළෙඳපොළේ
25,Sep 2018
සාහිත්‍යය මාසය වෙනුවෙන් විශේෂ පොත් දැක්මක්...
22,Sep 2018
මංගල පොත් අස්වැන්නක්, සාහිත්‍ය සම්මානයක් හා විරෝධතාවක්
14,Sep 2018
ගිනිගත් දේශයක කෘතිය ජනගත කෙරේ
11,Sep 2018
ගොඩගේ සාහිත්‍යය සම්මාන ලද්දෝ
09,Sep 2018
''සිංහරාජයේ වනස්පති'' ජනගතකෙරේ
07,Sep 2018
